dinsdag 28 oktober 2008

Zee, zand en mysterie.






















Onze eerste stop na het avontuur in de bergen is Paracas (langs Pisco). Een kleine vissershaven die vooral teert op de visvangst en de touristische Islas Ballestas. We komen er aan rond de middag en besluiten het de rest van de dag kalmpjes aan te doen, om de lange busreis te verteren. We regelen onze trip naar de Islas Ballestas voor de volgende dag en proberen het thuisfront te contacteren. Dit laatste echter tevergeefs, want telefoon en internet zijn blijkbaar nog niet tot Paracas doorgedrongen. Hierna gaan we in een klein restaurantje iets eten en wagen ons aan de plaatselijke specialiteit: Chicharones, een gigantische schotel gefrituurde calameres, mosselen, kabeljauw, ... superlekker en spotgoedkoop.

De volgende ochtend schepen we in voor een tochtje van 2u naar de Islas Ballestas, dit zijn enkele rotsachtige eilandjes voor de kust van Paracas die letterlijk zwart zien van de pelikanen, pinguins, aalscholvers, zeeleeuwen, ... (Luca in paradise!). Om de 5 jaar komt een team van 170 man gedurende enkele maanden de vogelstront van de rotsen schrapen, joy joy. Dit wordt gebruikt als mest (de zogenaamde guano). Dankzij het mooie weer en de nodige stuurmanskunst van onze kapitein komen we met ons bootje superdicht bij de kuddes zeeleeuwen. Het risico om wat guano op ons hoofd te krijgen, nemen we erbij, volgens de locals brengt het trouwens geluk. Yeah right! Terug aan land rapen we onze spullen bijeen en trekken we opnieuw verder.
In de namiddag nemen we de bus richting Ica. Een twee uur durende rit langs de woenstijnachtige kuststreek. De bus hier nemen is echter een survival of the fittest! Er staan een massa mensen te wachten die allemaal op de reeds overvolle bus willen. Zodra er dus een bus komt aangereden spurt iedereen met al zijn hebben en houden (lees varkens, groenten, kisten vol boeken en kinderen) richting de deur van de bus. Na heel wat getrek, geduw en spaans gebral staan wij nog steeds aan de kant van de weg met onze grote rugzakken en zonder enig benul wat er zojuist gebeurd is: amusement verzekerd dus voor die locals! :)

We komen aan in Ica en gaan na een koffietje en een stevig stukje taart op zoek naar een bed voor de nacht in de oase van Huacachina (4km van Ica). Een ware tourist-trap, maar zo veel gezelliger dan Ica stad. We vinden een hostel met een iets wat dure kamer, maar na enig gepingel over en weer zijn we toch tevreden. (I LOVE AFPINGELEN) Er is zelfs een zwembadje! De volgende ochtend gaan we richting Ica voor te culturen en wat inkopen te doen. We gaan ook op zoek naar een betaalbaar vliegticketje voor de Nazca-lijnen, maar dit blijkt geen evidentie! Tegen de middag liggen we vrolijk in het zonnetje met een beetje literatuur. Maar na al dat gezon is het hoog tijd voor wat actie in de hoge duinen van Huacachina. De woestijn is eigenlijk een groot pretpark! We crossen rond met de sandbuggy en wagen ons aan een poging sandboarden. Niet simpel, en bovendien is het naar beneden roetsjen plat op de buik veel amusanter! We blijven een uur of twee hangen in de duinen om zo nog van de prachtige zonsondergang te kunnen genieten.

Op zondag vroeg uit de veren (zoals bijna elke dag trouwens) om op de bus op te springen met bestemming Nazca. Vandaag staan de mysterieuze Nazca-lijnen op het programma (denk aan de tamme tummies van suske&wiske). We stijgen op in een propeller-vliegtuigje voor 5 personen. Schokbestendig kunt ge ´t niet noemen (de kostzakjes lagen in veilige nabijheid), maar het uitzicht op de verschillende figuren is uiteraard ongeloofelijk. We zien de alombekende aap, spin, kolibri, slangenvogel en natuurlijk het felbesproken ´mars´mannetje. De theoriën die met deze eeuwenoude lijnen gepaard gaan zijn nogal verschillend: zijn het aanduidingen van ondergrondse wateraders, heeft het eerder te maken met de astrologische kalender van de Nasca-cultuur of zitten de aliens er weer voor iets tussen ? :) Ongeacht al die theorietjes, het blijft een opmerkelijk fenomeen!

´S avonds jumpen we (alwéér) de bus op, deze keer op weg naar Arequipa waar we onze maatjes Lieselotte en Maarten terug zullen zien. We hebben het wel een beetje gehad met al die bussen en elke avond opnieuw een plekje voor de nacht te zoeken. Daarom is het plan dat we een aantal dagen in Arequipa blijven hangen. Toch hebben we natuurlijk absoluut geen klagen, t is hier prachtig en elke dag staat er wel weer iets nieuws spectaculair op ons te wachten. Peru heeft écht veel te bieden!

River deep, mountain high.






















We hebben een beetje genoeg van de chaotische en vuile steden en besluiten naar het noorden van Peru te trekken, nl. Huaraz. Aangezien Lieselotte hier een paar jaar geleden al geweest is splitsen onze wegen (tijdelijk!). L&M gaan naar Trujillo en wij trekken de bergen in, in het National Park Huascaran. Een zeer hobbelige nachtrit en 10u later staan we 3300 meter hoger. En dit heeft zo zijn gevolgen... Fre en ik zijn heel de dag aan ons bed gekluisterd wegens hoogteziekte, geen lachertje!

We acclimatiseren een dag of drie waarin we een dagtocht maken, een museumpje doen en de touristische hotspots in de buurt meepikken. We proberen ook de site van Chavin de Huantar (werelderfgoed) met een bezoekje te vereren, maar na 6u bus blijkt een rots de ingang van de tunnel te versperren en moeten we noodgedwongen rechtsomkeer maken. DAMN!

Het hoogtepunt van deze week was toch wel onze vierdaagse trekking in de Cordillera Blanca. Gewapend met een gids en enkele ezeltjes hebben we samen met 8 andere touristjes de Santa Cruz overwonnen. Het was ongeloofelijk prachtig! Watervallen, steppe, bos, besneeuwde toppen, gletsjermeren, condors, smeltende ijskappen, ... Genieten! Maar toch ook een beetje afzien. We klimmen tot 4750m en opnieuw slaat de hoogteziekte toe. Voordat jullie denken dat we echte sissie´s zijn: de hele groep was een beetje mottig :) Het overnachten was ook niet altijd een pretje: het vroor enkele graden onder nul en zowel de tentjes als de slaapzakken waren doorweekt. Ik heb ´t volgens mij nog nooit zooo koud gehad (koudste ooit)! Maar het was absoluut de moeite waard. Dit smaakt naar meer, maar eerst even bekomen. We hadden ook een superbende mee op wandel, een internationaal hoopje van Fransen, Amerikanen, Israëlieten en de onvermijdelijke Hollanders.

Een enorm deugddoende douche en een stevige maaltijd later zitten we alweer op de nachtbus die ons naar Lima brengt. De bedoeling is daar onmiddelijk een andere bus te nemen richting de zon: Paracas!

Toen waren ze nog met 4...







Het goed georganiseerde en luxueuze deel van onze reis zit er nu op (snik, snik). We hebben afscheid genomen van La Mama en de rest van de groep in Salvador de Bahia. Samen met Lieselotte (de nicht van Fre) en Maarten reizen we verder naar Lima, met een tussenstop van 2 dagen in Sao Paolo.

In Sao Paolo proberen we Filip (Poc Man) en Eva te treffen, maar de berichtjes komen jammer genoeg niet aan. Sao Paolo is de grootste stad van Brazilië en ook het financiële hart van land, maar op cultureel gebied is er niet veel te beleven, geen aanrader voor cultuurfreaks (Pa :)). We verkennen de stad te voet en op het gemak en doen zelfs een museumpje aan (het MASP, Museo de Arte de Sao Paolo) waar we zelfs de Vlaamse meesterschilders Rubens en van Eijck kunnen bewonderen. Op dag 2 krijgen we een rondleiding op de beurs van Sao Paolo (echt iets voor u, Mecky!), een zeer interessant bezoekje met de financiele crisis in het achterhoofd. Naderhand reppen we ons naar de luchthaven voor onze vlucht naar Lima.

In Lima werden we opgehaald door een oude, practisch blinde taxichauffeur die ons met zijn gammele "auto" naar onze hostel bracht. Lachen, gieren, brullen met de onorthodoxe rijkunsten van de deze sympathieke man. Een geslaagde eerste indruk van Peru! We logeren in een uiterst originele hostel in het centrum van Lima. De volgende dag proberen we ons cultureel niveau wat op te krikken door een bezoek te brengen aan het St-Fransiscus klooster en de bijhorende catacomben. Daarna lopen we door het centrum van Lima en proberen we de typische keuken: empanadas, gepaneerde kip en Inca Kola! In de namiddag nemen we de bus (een afgedankte Amerikaanse schoolbus) naar Miraflores, een gezellige wijk aan de kust, waar we de Stille Oceaanvoor het eerst zien. 's Avonds genieten we van ruim voldoende Pisco's (de nationale drank), pintjes en pizza!

De 2de dag besteden we aan het regelen van de bustickets, het contacteren van het thuisfront en het wassen van de kilo´s vuile was. 's Avonds nemen we afscheid van Lieselotte en Maarten en nemen we de nachtbus naar Huaraz.

Rondreis Brazilië




De morning-after hét feestje van het jaar moesten/mochten we alweer de bus op voor een rondreis door het Braziliaanse binnenland. Het hele gezelschap van maar liefst 40 belgen die voor het trouwfeest naar Rio waren afgezakt werd opgesplitst. Een deel ging zelf op rondreis, een twintigtal mensen (waaronder wij) deden een trip naar Ouro Preto, Congonhas en Salvador (we hebben veel aan onze reismaatjes Tom & Svenja gedacht!). De ouders en oma&opa van Fre trokken naar het paradijselijke Parati.

Onze rondreis zelf was schitterend. Heerlijk weer, super hotels en de prachtige koloniale stijl die overal te bewonderen was. Wel was het continu opletten voor een gevaarlijke panter die ons enkele dagen volgde, genaamd Baghera (Ba-ghe-ra, it's an old Indian name, we still use it today ;)). Het overvloedige eten, de talloze caipirinha´s en het sfeervolle gezelschap hebben natuurlijk ook bijgedragen tot deze heerlijke trip.

Trouwfeest in Rio de Janeiro




Na enkele dagen in het zonnige Rio op adem te zijn gekomen was het grote moment eindelijk daar: op 4 oktober 2008 trouwde "Den Gino", ons excuus om 3 maanden in Zuid-Amerika te kunnen rondhossen. Het was een hectische dag vol dingen die geregeld moesten worden: vliegtuigtickets, kostuums, een kapper voor de dames en niet alles ging van een even leien dakje. Het trouwfeest zelf was echter ronduit schitterend. Ondanks het feit dat de mis in het Portugees was, hebben vele dames (en heren, geef maar toe :)) een traantje weggepikt. Na de mis gingen we verder naar de feestzaal waar het feest na de openingsdans onmiddelijk losbarstte en de champagne rijkelijk vloeide. Hierdoor hebben sommigen onder ons ( he Dilly en Chub) misschien een lichtelijk ander beeld van het verloop van de avond. Geen paniek, er is beeldmateriaal om uw geheugen op te frissen! Er kwam zelfs een heus samba-orkest binnengevallen (sfeer!) en al snel werden de galaschoenen omgeruild voor flip-flops met Marta-en-Michiel-motief. Jammer genoeg moest het feestje rond 1u al stoppen, verkiezingen worden in Rio nogal serieus genomen, maar we hebben er enorm van genoten. Nogmaals proficiat Michiel en Marta!

Oooolaaaaaaa

Hallo allemaal!

Na een maandje rondtrotten wouden we al onze leuke verhalen en foto´s toch niet zomaar aan jullie laten voorbijgaan. Daarom vandaag de officiële opening van onze blog.... Taatatataaaaaaaaaaa!

Nestel u lekker voor uw pc, geniet mee en vergeet vooral niet om alles van de nodige commentaar te voorzien!

Groetjes en een dikke kus van twee uiterst tevreden Zuid-Amerika trippers.

PS: Het is onmogelijk om meer foto´s op deze blog te zetten wegens plaatsgebrek. Wie nog van meer moois wil genieten moet maar eens op mijn facebook gaan kijken...