We´re coming home again!

Het zit erop! De reis van onze dromen is gedaan, maar we hopen stiekem dat er ooit nog een herhaling komt. Wie weet wel in een ander continent! Nu wachten een job en een appartementje samen. Weer een heel nieuw avontuur! Tot in ons belgenlandje! (zo´n 40 graden verschil met hier is ons verteld!) Dikke kus karo & fré.

Buenos Aires

Onze laatste bestemming voor we weer naar huis vliegen via Rio de Janeiro: Buenos Aires. We hebben 6 dagen om de stad te bezoeken. Meer dan voldoende, maar de 24e en 25e december is alles praktisch gesloten. We komen in de voormiddag aan en gaan meteen richting onze hostal in de wijk San Telmo.

We bezoeken over de verschillende dagen verspreid de wijken San Telmo met zijn rommelmarktjes, Boca met de gekleurde huizen, het fancy Palermo met tal van tango-kaffeetjes en Recoleta met het opmerkelijke kerkhof. Buenos Aires is echt een mooie stad en opmerkelijk groen voor zo'n massa mensen. Ook een ongeloofelijk shopping-walhala! De mooise en hipste kleren, schoenen, meubels, juwelen, ... We hebben dus ook veel tijd voor de etalages doorgebracht :)

De zwoele avondjes hier waren ook goed gevuld! Een super sfeervolle voetbalwedstrijd van de Boca Juniors zoals eerder verteld. Kerstavond hebben we in de hostel gevierd samen met de andere gasten. Was gezellig, beetje erasmus minded. Gewoon een internationale bende, veel eten en drinken, een klein kadootje en vuurwerk op de koop toe! Was een heel gezellige, doch ietwat bizarre kerst. Op kerstdag hebben we onze vrienden Elise en Steven (uit Bolivië en Chili) teruggezien. We zijn samen met nog een ander koppel naar een tango-show + 3 gangen menu geweest. Was supergezellig! Daarna natuurlijk nog ettelijke bars bezocht om kerst en afscheid van elkaar gepast te vieren!

Nu headen we richting Rio, laatste halte voor het thuisfront!

Viva Boca!

In Argentinië is voetbal heilig en Maradona de nationale trots, zodus kon een stevig wedstrijdje potteke stamp niet ontbreken in ons bezoek aan Buenos Aires! Op de valreep hebben we tickets kunnen bemachtigen om naar de Boca Juniors te gaan kijken, een van de beroemdste Argentijnse voetbalclubs en tevens de club van Diego Maradona. Het is de finale van de competitie en de kans is groot dat Boca kampioen is na deze match. Een niet te missen kans dus!

De match begon om 20.30u, maar om 4u moeten we al klaar staan in de hostel. Ze verwachten blijkbaar een enorme drukte en wegens de rellen van vorige zaterdag moeten de touristjes extra vroeg in het stadion zijn. Om 6u zijn we er al! Naarmate de uren vorderen loopt het stadion vol en tegen dat de match begint hangt er al een geladen sfeer in het stadion. Wanneer de spelers op het veld komen ontrollen de supporters de ene gigantische vlag na de andere. Ongeloofelijk! Rookbommetjes, rollen wcpapier, het trommelkorps en constant gezang zorgen voor massa's sfeer!

De match zelf is niet bijster goed aangezien de Boca Juniors zelfs met 1-0 mogen verliezen om kampioen te worden. Het wordt dus ook 0-1 en zelfs de blessuretijd brengt daar geen verandering in. De emoties op het einde van de match lopen echter hoog op. De meest potige kerels vol tatoeages staan braafjes langs mij te huilen wanneer het fluitsignaal klinkt. Boca kampioen: nog nooit zoveel kerels op een plaats zien janken :)

Uit pure vreugde was er daarna bier en pizza a volonté. Dat en een stevig feestje zorgden dus voor super avond! De straten liepen vol blauw en geel, auto's negeerden elk verkeersbord en reden tegen de richting in luid te toeteren, de vuilkar hong vol met vlaggen, etc. Nice!

Cordoba, Leuven op z´n Argentijns...

Ons plan om nog even Uruguay binnen te springen lijkt toch net te ambitieus... Over 10 dagen moeten we immers naar huis. We beslissen dan maar om een tweedaags bezoek aan Cordoba in te lassen. Deze tussenstop breekt de lange busrit in twee en het schijnt een leuke stad te zijn.

We komen rond 8u 's morgens aan in Cordoba. Het is al 25 graden!!! We doen eerst een dutje, want de geweldig irritante en luide muziek van de buschauffeur heeft ervoor gezorgd dat we geen oog dicht hebben gedaan. Rond de middag zijn we terug op pad, maar de enorme hitte zorgt ervoor dat we al snel naar een van airco voorzien shoppingcentrum vluchten en een filmpje meepikken. Het is buiten ongeveer 40 graden en vooral heel benauwd, de kerstsfeer komt dus niet echt over ondanks de lampjes, kerstmannen en fake sneeuw! :)

Tegen een uur of negen begint de temperatuur dragelijk te worden, langzaam aan wordt het ook drukker in de straten. Overdag is het zo rustig dat het moeilijk te geloven is dat hier 1.5 miljoen mensen wonen. Het leven speelt zich hier 's nachts af, rond half 12 lopen veel mensen pas het restaurant binnen! We lopen rond in de universiteitswijk en eten in het supergezellige Güemes district.

De volgende (en meteen laatste dag) gaan we eerder de culturele tour op: kathedraal, museum van moderne kunst en de oudste universiteit van Argentinië (1622) die door de Jezuiten is gesticht. We hebben de meest enthousiaste gids ooit en zien o.a. de bibliotheek, kapel en auditoria. Interessant! Dan weer richting de LAATSTE nachtbus op deze trip... Buenos Aires here we come!

Zalig kerstfeest!

Ter land, ter zee en onder de zon!

Twintig uur later zijn we in Mendoza aanbeland. Zo'n 300km van Santiago en 800km van Buenos Aires ligt dit stukje heet Argentinië... Na 20u bussen zijn we murf en spenderen we de rest van de dag aan terrassen en zwemmen.

De volgende dag verkennen we de stad per fiets. Mendoza is een hele groene stad met een enorm park aan de rand. Het windje, de schaduw en verschillende ijsjes doen deugd tijdens ons tripje. Als afsluiter bezoeken we de chocoladefabriek, waar ook het proeven ons goed bevalt :) Op touristisch vlak is hier niet superveel te doen, maar het is er gewoon leuk vertoeven. Aangezien we weer een keuken tot onze beschikking hebben koken we elke dag. Met een lokaal wijntje erbij smaken onze brouwsels altijd!

Ook de volgende dag kruipen we terug de fiets op om de wijngaarden in Maipù te verkennen. (Onze kont heeft het hard te verduren: eerst dat paardrijden en nu hele dagen op de fiets.) Na 40min getsjokkel op de bus komen we aan bij Mister Hugo die ons twee fietskes en een kaart verpatst. We bezoeken een paar bodega's en de olijfpersfabriek. Zonnetje, wijntje, zongedroogde tomaatjes in olijfolie: Life is good in Maipù! Al eindigt het tripje in mineur: Een Australisch meisje dat hier ook rondfietste is onder een vrachtwagen gekomen en haar arm kwijt geraakt. Hierop worden alle touristen opgepikt door de politie... Beetje vreemde maatregel! Maar bijgevolg hadden we dus wel een gratis ritje terug naar Mr. Hugo.

Op onze laatste dagje in Mendoza wagen we ons aan een stevig potje raften. Dat was echt zalig!!! Voor een kleine twee uur hebben we ons op niveau 3-4 gewaagd. Natuurlijk waren wij twee de enige die eruit gekieperd zijn... Daar heb ik toch ettelijke liters meer water binnengekregen dan gepland. Damn die stroming was sterk!!! Er was niks tegen te beginnen, gewoon een beetje meer avontuur dan maar :)

's Avonds terug de bus op voor een ongeplande tweedaagse Cordoba. Dé universiteitsstad van Argentinië.

Riding through the mountains on a horse with no name.

Na al die chevrolet-pk's vonden we het hoog tijd om over te stappen op the real thing! We zijn dit weekend gaan paardrijden in de bergen rondom Salta. Iets waar karo al lang naar uitkeek...

Zo'n 6tal uurtjes per dag reden we rond de groene heuvels rond Salta. Zaterdag waren we maar met z'n tweetjes en had freddie echt het luiste en hongerigste paard ooit onder zijn (toen nog hele) kont. Gelukkig waren 't geen typische manege-paarden, bij de meesten zat er echt wel wat pit in! De omgeving was opnieuw echt super: dichtbegroeid loofbos, riviertjes, smalle bergpadjes, uitzicht over Salta-city, ... Voormiddag was een beetje verkennen, maar in de namiddag werd er stevig gegaloppeerd. Zalig! Lange stukken rengalop! Hiha! 'S middag werd de bbq aangestoken en hebben we de heerlijkste stukken vlees op ons bord gekregen. Na zulke hoeveelheden is een siesta echt wel aangewezen! We hebben ook overnacht op de ranch (een gewezen klooster) en konden zelfs gebruik maken van het prive-kapelletje indien we dat wensten :). Heel gezellige en gastvrije mensen! En wat een kookkunst!

Op zondag kregen we gezelschap van twee russen en twee hollandse meisjes tijdens de tochten. Niet dat we die dag nog in staat waren om normaal rond te lopen, laat staan zitten, maar het was opnieuw heel fijn. 'S middags zaten we met maar liefst 30 man rond de tafel. De bomma van de familie was jarig en dat werd gevierd met natuurlijk : véél vlees (en ettelijke liters wijn)! Zondagavond waren we weer terug in Salta en nu zoeken we een manier om onze pijnlijke kont te beschermen tegen de 20u lange busrit die deze namiddag begint.

Route 68

Na veel getwijfel hebben we dan toch een autootje gehuurd voor de komende drie dagen... Jippie, wat een vrijheid! Ons "autootje" valt iets groter uit dan verwacht, we karren rond met een chevrolet corsa. Een gouden modelletje nogwel, hij lijkt een beetje op Chub zijn auto, maar dan zonder 5 meter poep! :)

Dag één rijden we via de route 68 naar Cafayate, de wijnstreek van Noord-Argentinië. Het is een prachtige route ondanks het bewolkte weer. Alle mogelijke rotsformaties in rood, roze, bruin, oker, geel tot blauw/groen toe. Onderweg pikken we nog twee lifters op die al een maand in dit mini-dorpje blijven. Ze spenderen hun tijd door ´s avonds appelsienen te persen en ze de volgende dag aan de touristen te verkopen. Op deze manier proberen ze zo lang mogelijk in Argentinië te blijven, toch niet echt bijster interessant lijkt ons...

's Anderendaags bezoeken we een ruïne zo'n 50km van Cafayate. We hebben ondertussen al heel wat ruïnes gehad en na Peru is het moeilijk om die nog te overtreffen, we zijn dus niet echt onder de indruk van de muurtjes van een metertje hoog die we er aantreffen. Rond de middag bezoeken we een van de vele wijngaarden. De "Bodega de las Nubes" is prachtig gelegen aan de voet van de heuvels en heeft een wondermooi uitzicht op al de wijnranken. Toch is het ons vooral om de wine-tasting te doen natuurlijk :) Njammie, njammie. Ik geef deze namiddag het stuur wel over aan freddie (helaas blijkt Karo later niet alleen het stuur over te geven :))

Na een siesta (we passen ons aan aan de lokale gewoontes :)) rijden we door naar het dorpje Molinos. Het is een ongeloofelijk mooie route dwars doorheen het gebergte. De omgeving verandert constant: van groene oases naar woeste rotsen. Door het gekringel en gekrongel laat mijn maag het natuurlijk wel weer afweten... We komen rond 20u aan in een doods Molinos... Zo rustig! We vallen dan ook snel in slaap.

Na een koude douche gaan we op zoek naar een ontbijtje in Molinos. We vinden een winkeltje met wat bananen en brood dus dat volstaat wel weer eventjes. We wandelen wat rond doorheen dit pittoreske dorpje en komen het prachtigste hotel tegen. De gewezen ambstwoning van de spaanse governeur... Nice! Zwembadje with view, salonnekes met open haard, terrasjes, ... Naar de prijs voor een bed durven we niet vragen, maar een koffietje kan er nog net af :) Een adresje om te onthouden wanneer we nog eens veel tijd en ook iets meer geld hebben.

Tegen de middag komen we in Cachi aan. We maken hier een plonske om wat af te koelen en eten dan iets kleins. Opnieuw een gezellig dorpje, maar ooh zo stillekes. We hebben nog een lange weg te gaan die in de Lonely Planet wordt beschreven als "the most spectacular you are ever likely to undertake" dus we vertrekken ruim op tijd. Helaas hebben we van die spectacular views niets, maar dan ook niets gezien. Van de eerste tot de laatste meter in een grote wolk gereden, niet echt aangenaam om die haarspeldbochtjes te nemen met slechts 2meter zicht. Maarja, nu we hebben weer een reden om terug te komen... :)

De laatste 50km naar Salta bieden echter weer een hele andere scenery: groen, groen, groen. Een groot loofbos waar de weg doorheen kringelt... De voorbije drie dagen zijn echt wel de mooiste autoroute die we ooit al gezien/gedaan hebben. Een aanrader!

Salta

De lange busrit vanuit San Pedro naar Salta in Argentinië voert ons langs een prachtig berglandschap dat vol variatie zit. Toch zijn we blij als we na 10u in de bus eindelijk weer kunnen uitstappen. We zijn alweer in een nieuw land, het laatste op ons lijstje helaas. De hostel hadden we al op voorhand geboekt dus we kunnen snel inchecken, opfrissen en nog een late hap eten.

De volgende dag doen we een klein stadsbezoekje en gaan we iets drinken met Magdalena, een Argentijnse vriendin van Anne-Cathérine (op haar beurt een vriendin van Karolien), die ons enkele tips geeft over de do's en dont's in Salta. Altijd handig die locals met hun tips! De volgende dag is een zondag en ook maandag blijkt een feestdag te zijn, in Zuid-Amerika betekent dit: alles toe en geen hol te beleven! Normaalgezien waren we met Magdalena op trip geweest, maar dit gaat op het laaste moment toch niet door, jammer. We vullen de tijd met stadswandelingen, we nemen de 'skilift' naar de nabijgelegen heuvel voor een zicht over Salta en een Stella Artois (Brewed in Argentina, Tommo) en we gaan nu al op jacht naar souvenirs en kerstkado's voor het thuisfront.

Salta zelf is een van de grootste steden van Noord-Argentinië, maar het blijft toch een supergezellig stad die gemakkelijk te voet te verkennen valt. We zijn precies in Europa: er is terug goeie koffie te vinden, etalages vol hippe zomerkleren en engelstalige krantjes. Van de economische crisis van 2005 is hier niets meer te merken (aan de oppervlakte dan toch).

Chillen in Chili

Na ons avontuur in de Salar zit onze trip door Bolivië erop en worden we aan de Chileense grens afgezet. De volgende halte is San Pedro de Atacama, een klein grensdorpje in de Atcama woestijn, een van de droogste plekken op aarde.

Het verschil Bolivië/Chili is meteen groot. We rijden op een geasfalteerde weg (met wegmarkering!), er is airco in de bus en in plaats van pan-fluitdeuntjes horen we R.E.M. op de radio. Welcome to Chili! Na heel wat gedoe aan de grens installeren we ons in de goedkoopste hostel van het dorpje... Vallen die prijzen even tegen zeg: 3X hetgeen we in Bolivië moesten betalen voor een gemiddeld geprijsde hostel. Het lijkt België wel. Het is hier gelukkig lekker warm, dus dat maakt veel goed. Toen we echter gingen informeren naar een bus naar Argentinië, kregen we te horen dat de eerst volgende bus pas over 5 dagen was! In San Pedro was nauwelijks genoeg te doen om een volledige dag te vullen, laat staan 5. Creatief zijn was dus de boodschap.

Op die 5 dagen hebben we een uitstapje gedaan naar de Maanvallei en de "Death" valley. Droge rotsachtige valleien die evengoed op Mars zouden kunnen thuishoren. Vooral de zonsondergang was spectaculair: de omliggende vulkanen veranderen van kleur naargelang de zon verder wegzakt. Twee dagen later zijn we meegegaan op een "astronomy tour", een Franse astronoom op rust geeft samen met zijn vrouw een uiteenzetting over de sterrenhemel in het zuidelijke halfrond. Tussen 23.00u en 02.00u kregen we alle mogelijke uitleg en mochten we door de vele telescopen kijken die in zijn tuin stonden opgesteld (het gaat hier niet over telescopen zoals ge die soms in de Aldi kunt kopen, meer eerder de soort waarbij ge op een ladder moet staan om door de lens te kunnen kijken). De Atacama woestijn is blijkbaar een van de donkerste plekken op aarde en de hemel is 360 dagen per jaar wolkvrij, ideaal dus voor gepensioneerde astronomen. Interessant!

De rest van de tijd vullen we op met slapen, chillen, bloggen, koken, geld zoeken, hangmatten, lezen, filmpjes kijken, kaarten, .... We voelen ons een beetje schuldig dat we 'er niet meer uithalen' nu dat we hier zijn, maar stiekem doet zo´n 5 daagjes platte rust wel deugd.

Moet er nog zout zijn?

Om 10u staan we paraat aan het agentschap, gepakt en gezakt en vol enthusiasme om de Salar in te trekken, verrassend genoeg vertrekken we pas rond 11u :). De jeep is goed volgeladen: de gids/chauffeur, de kokkin, 2 fransmannen, het Brits-Nieuw Zeelands koppel van gisteren en wij tweetjes. Als eerste stop staat het treinkerkhof op het programma dat vlak buiten het stadje ligt. Hier liggen treinen uit de jaren 70 weg te roesten in the middle of nowhere. Het is een vreemd zicht, maar zorgt wel voor leuke foto's. Daarna gaan we naar het "zoutmuseum", een kleine gebouwtje waar enkele (vreemde) zoutsculpturen staan, maar dat voor de rest niets voorstelt.

Daarna begint het echte werk: we rijden de Salar in, een immense witte vlakte zo ver als je kan kijken. Eerst stappen we uit bij enkele locals die het zout op een hoopje scheppen om het te verkopen (20 eurocent per hoopje) en daarna rijden we verder over deze vreemde zee naar het Isla del Pescado. Dit is een eiland in de salar dat begroeid is met metershoge cactussen, waarvan sommige meer dan duizend jaar oud zijn. Vanaf hier heeft men een prachtig zicht over de zoutwoestijn. Hier krijgen we ook de lunch voorgeschoteld. Het eten is meer dan deftig, alleen jammer dat water blijkbaar niet in de trip was inbegrepen. (Coca Cola is daarentegen wel inbegrepen, rare jongens, die Bolvianen). Daarna hebben we een uur de tijd om de bekende "crazy perspective" foto's te maken, maar dit blijkt een pak moeilijker dan verwacht en 99 procent mislukt dan ook :). Na een rit van een uurtje komen we aan in onze slaapplaats die volledig met zoutblokken is gemaakt, zowel muren, bedden als tafels. Het wordt een gezellige avond met de andere (hoofdzakelijk europese) reizigers.

Dag 2 begint om 6u 's ochtends (pijnlijk) en na een crappy ontbijt zijn we alweer op weg. We laten de Salar achter ons en rijden door een wonderlijk landschap vol variatie. Onderweg stoppen we bij gekke rotsformaties en vulcanische meren. De meren hebben verschillende kleuren alnaargelang de micro organismen en chemische stoffen die in het water zitten: groen, wit en rood. Indrukwekkend mooi! Het landschap is bevolkt door flamingo's, vicuña's en bergkonijnen. Ondanks de vele uren in de jeep en het gehobbel heel de tijd is het echt prachtig! Van dit landschap kunt ge niet genoeg krijgen, en het is absoluut Defender-proof! Jammer dat we zelf niet aan het stuur kunnen zitten...

De laatste dag staan we om half 5 op om de zonsopgang te zien bij een groot geiserveld. Freezing! 's Nachts is het hier ongeveer -15 en dat voelen we! Door de ondergrondse vulkanische activiteit spuiten er hier continu dampen omhoog die zwavel en andere giftige stoffen bevatten. Ge kunt zo dicht bij die geisers komen als ge wilt, de enige veiligheidsmaatregel is een (door iedereen genegeerd) bord dat verbiedt om dichter te komen. Perfect om op te warmen, op de stank na dan. Na deze attractie gaan we verder om een duikje te nemen in een natuurlijke warmwaterbron. De buitentemperatuur schommelt rond het nulpunt dus het is eventjes afzien om in zwempak naar de bron te trippelen en vooral er terug uit komen is doodgaan, maar het voelt heerlijk! Na deze verfrissende duik is het tijd voor ontbijt en daarna gaan we verder naar de laatste stop: de Laguna Verde, een groen meer aan de voet van een vulkaan die de grens met Chili vormt.

Dan wordt het tijd om afscheid te nemen van Bolivië en worden we naar de grensovergang gebracht. Het was een prachtig land en een overgetelijke ervaring. We zijn blij dat we het negatief reisadvies van de belgische overheid hebben genegeerd! Het waarom van dit advies blijft voor ons onduidelijk, we hebben ons hier (gelukkig) nooit onveilig gevoeld.