Zee, zand en mysterie.

Onze eerste stop na het avontuur in de bergen is Paracas (langs Pisco). Een kleine vissershaven die vooral teert op de visvangst en de touristische Islas Ballestas. We komen er aan rond de middag en besluiten het de rest van de dag kalmpjes aan te doen, om de lange busreis te verteren. We regelen onze trip naar de Islas Ballestas voor de volgende dag en proberen het thuisfront te contacteren. Dit laatste echter tevergeefs, want telefoon en internet zijn blijkbaar nog niet tot Paracas doorgedrongen. Hierna gaan we in een klein restaurantje iets eten en wagen ons aan de plaatselijke specialiteit: Chicharones, een gigantische schotel gefrituurde calameres, mosselen, kabeljauw, ... superlekker en spotgoedkoop.

De volgende ochtend schepen we in voor een tochtje van 2u naar de Islas Ballestas, dit zijn enkele rotsachtige eilandjes voor de kust van Paracas die letterlijk zwart zien van de pelikanen, pinguins, aalscholvers, zeeleeuwen, ... (Luca in paradise!). Om de 5 jaar komt een team van 170 man gedurende enkele maanden de vogelstront van de rotsen schrapen, joy joy. Dit wordt gebruikt als mest (de zogenaamde guano). Dankzij het mooie weer en de nodige stuurmanskunst van onze kapitein komen we met ons bootje superdicht bij de kuddes zeeleeuwen. Het risico om wat guano op ons hoofd te krijgen, nemen we erbij, volgens de locals brengt het trouwens geluk. Yeah right! Terug aan land rapen we onze spullen bijeen en trekken we opnieuw verder.

In de namiddag nemen we de bus richting Ica. Een twee uur durende rit langs de woenstijnachtige kuststreek. De bus hier nemen is echter een survival of the fittest! Er staan een massa mensen te wachten die allemaal op de reeds overvolle bus willen. Zodra er dus een bus komt aangereden spurt iedereen met al zijn hebben en houden (lees varkens, groenten, kisten vol boeken en kinderen) richting de deur van de bus. Na heel wat getrek, geduw en spaans gebral staan wij nog steeds aan de kant van de weg met onze grote rugzakken en zonder enig benul wat er zojuist gebeurd is: amusement verzekerd dus voor die locals! :)

We komen aan in Ica en gaan na een koffietje en een stevig stukje taart op zoek naar een bed voor de nacht in de oase van Huacachina (4km van Ica). Een ware tourist-trap, maar zo veel gezelliger dan Ica stad. We vinden een hostel met een iets wat dure kamer, maar na enig gepingel over en weer zijn we toch tevreden. (I LOVE AFPINGELEN) Er is zelfs een zwembadje! De volgende ochtend gaan we richting Ica voor te culturen en wat inkopen te doen. We gaan ook op zoek naar een betaalbaar vliegticketje voor de Nazca-lijnen, maar dit blijkt geen evidentie! Tegen de middag liggen we vrolijk in het zonnetje met een beetje literatuur. Maar na al dat gezon is het hoog tijd voor wat actie in de hoge duinen van Huacachina. De woestijn is eigenlijk een groot pretpark! We crossen rond met de sandbuggy en wagen ons aan een poging sandboarden. Niet simpel, en bovendien is het naar beneden roetsjen plat op de buik veel amusanter! We blijven een uur of twee hangen in de duinen om zo nog van de prachtige zonsondergang te kunnen genieten.

Op zondag vroeg uit de veren (zoals bijna elke dag trouwens) om op de bus op te springen met bestemming Nazca. Vandaag staan de mysterieuze Nazca-lijnen op het programma (denk aan de tamme tummies van suske&wiske). We stijgen op in een propeller-vliegtuigje voor 5 personen. Schokbestendig kunt ge ´t niet noemen (de kostzakjes lagen in veilige nabijheid), maar het uitzicht op de verschillende figuren is uiteraard ongeloofelijk. We zien de alombekende aap, spin, kolibri, slangenvogel en natuurlijk het felbesproken ´mars´mannetje. De theoriën die met deze eeuwenoude lijnen gepaard gaan zijn nogal verschillend: zijn het aanduidingen van ondergrondse wateraders, heeft het eerder te maken met de astrologische kalender van de Nasca-cultuur of zitten de aliens er weer voor iets tussen ? :) Ongeacht al die theorietjes, het blijft een opmerkelijk fenomeen!

´S avonds jumpen we (alwéér) de bus op, deze keer op weg naar Arequipa waar we onze maatjes Lieselotte en Maarten terug zullen zien. We hebben het wel een beetje gehad met al die bussen en elke avond opnieuw een plekje voor de nacht te zoeken. Daarom is het plan dat we een aantal dagen in Arequipa blijven hangen. Toch hebben we natuurlijk absoluut geen klagen, t is hier prachtig en elke dag staat er wel weer iets nieuws spectaculair op ons te wachten. Peru heeft écht veel te bieden!