dinsdag 28 oktober 2008

Zee, zand en mysterie.






















Onze eerste stop na het avontuur in de bergen is Paracas (langs Pisco). Een kleine vissershaven die vooral teert op de visvangst en de touristische Islas Ballestas. We komen er aan rond de middag en besluiten het de rest van de dag kalmpjes aan te doen, om de lange busreis te verteren. We regelen onze trip naar de Islas Ballestas voor de volgende dag en proberen het thuisfront te contacteren. Dit laatste echter tevergeefs, want telefoon en internet zijn blijkbaar nog niet tot Paracas doorgedrongen. Hierna gaan we in een klein restaurantje iets eten en wagen ons aan de plaatselijke specialiteit: Chicharones, een gigantische schotel gefrituurde calameres, mosselen, kabeljauw, ... superlekker en spotgoedkoop.

De volgende ochtend schepen we in voor een tochtje van 2u naar de Islas Ballestas, dit zijn enkele rotsachtige eilandjes voor de kust van Paracas die letterlijk zwart zien van de pelikanen, pinguins, aalscholvers, zeeleeuwen, ... (Luca in paradise!). Om de 5 jaar komt een team van 170 man gedurende enkele maanden de vogelstront van de rotsen schrapen, joy joy. Dit wordt gebruikt als mest (de zogenaamde guano). Dankzij het mooie weer en de nodige stuurmanskunst van onze kapitein komen we met ons bootje superdicht bij de kuddes zeeleeuwen. Het risico om wat guano op ons hoofd te krijgen, nemen we erbij, volgens de locals brengt het trouwens geluk. Yeah right! Terug aan land rapen we onze spullen bijeen en trekken we opnieuw verder.
In de namiddag nemen we de bus richting Ica. Een twee uur durende rit langs de woenstijnachtige kuststreek. De bus hier nemen is echter een survival of the fittest! Er staan een massa mensen te wachten die allemaal op de reeds overvolle bus willen. Zodra er dus een bus komt aangereden spurt iedereen met al zijn hebben en houden (lees varkens, groenten, kisten vol boeken en kinderen) richting de deur van de bus. Na heel wat getrek, geduw en spaans gebral staan wij nog steeds aan de kant van de weg met onze grote rugzakken en zonder enig benul wat er zojuist gebeurd is: amusement verzekerd dus voor die locals! :)

We komen aan in Ica en gaan na een koffietje en een stevig stukje taart op zoek naar een bed voor de nacht in de oase van Huacachina (4km van Ica). Een ware tourist-trap, maar zo veel gezelliger dan Ica stad. We vinden een hostel met een iets wat dure kamer, maar na enig gepingel over en weer zijn we toch tevreden. (I LOVE AFPINGELEN) Er is zelfs een zwembadje! De volgende ochtend gaan we richting Ica voor te culturen en wat inkopen te doen. We gaan ook op zoek naar een betaalbaar vliegticketje voor de Nazca-lijnen, maar dit blijkt geen evidentie! Tegen de middag liggen we vrolijk in het zonnetje met een beetje literatuur. Maar na al dat gezon is het hoog tijd voor wat actie in de hoge duinen van Huacachina. De woestijn is eigenlijk een groot pretpark! We crossen rond met de sandbuggy en wagen ons aan een poging sandboarden. Niet simpel, en bovendien is het naar beneden roetsjen plat op de buik veel amusanter! We blijven een uur of twee hangen in de duinen om zo nog van de prachtige zonsondergang te kunnen genieten.

Op zondag vroeg uit de veren (zoals bijna elke dag trouwens) om op de bus op te springen met bestemming Nazca. Vandaag staan de mysterieuze Nazca-lijnen op het programma (denk aan de tamme tummies van suske&wiske). We stijgen op in een propeller-vliegtuigje voor 5 personen. Schokbestendig kunt ge ´t niet noemen (de kostzakjes lagen in veilige nabijheid), maar het uitzicht op de verschillende figuren is uiteraard ongeloofelijk. We zien de alombekende aap, spin, kolibri, slangenvogel en natuurlijk het felbesproken ´mars´mannetje. De theoriën die met deze eeuwenoude lijnen gepaard gaan zijn nogal verschillend: zijn het aanduidingen van ondergrondse wateraders, heeft het eerder te maken met de astrologische kalender van de Nasca-cultuur of zitten de aliens er weer voor iets tussen ? :) Ongeacht al die theorietjes, het blijft een opmerkelijk fenomeen!

´S avonds jumpen we (alwéér) de bus op, deze keer op weg naar Arequipa waar we onze maatjes Lieselotte en Maarten terug zullen zien. We hebben het wel een beetje gehad met al die bussen en elke avond opnieuw een plekje voor de nacht te zoeken. Daarom is het plan dat we een aantal dagen in Arequipa blijven hangen. Toch hebben we natuurlijk absoluut geen klagen, t is hier prachtig en elke dag staat er wel weer iets nieuws spectaculair op ons te wachten. Peru heeft écht veel te bieden!

9 opmerkingen:

olive zei

Helaba!

Hoera! Ik ben de allereerste die een reactie post!!:)
Jullie zijn echt de vakantie van mijn dromen aant beleven nu...
Die foto's... Woooooow! (eeeeen slik ;))

Alleen maar goed nieuws uit Leuven,
ik begrijp niet waar ik me zo druk over heb gemaakt, statistiek is echt een 'eitje'!! NOT :( Freddy kom eens snel terug, ik heb u nodig hier! ;)

Geniet ervan! Ik wacht vol ongeduld op de volgende post

Dikke kus

Sossieske zei

Dag schattebollen en tevens ook pietzakken!!!

Maak ons maar super jaloers ja met al de mooie verhaaltjes en foto's en al ullie gezever! En ik maar braafjes blokken in het koude belgenlandje! Tis niet eerlijk!

Geniet er nog super super hard van.. want het is ullie toch misschien een heel klein, ietsiepietsie beetje gegunt!
En laat die blog maar komen => is een goed excuus voor mijn studeerontwijkentgedrag ;)

Veel plezier!! xxxxxxx

Tommo zei

Yoo Karo en Fredo,

Klinkt en ziet er allemaal geweldig uit.. Doet me ook nog is terug dromen aan onze trip van vorig jaar.. Amuseer jullie nog super goe, trek veel foto's, drink veel Inbev bieren en zorg ervoor dat er nog een stukske L-Amerika onbekend is voor jullie zodat we dat een van de jaren nog is samen kunnen gaan ontdekken..

En Karo, als ge het nog is heel koud hebt s'nachts, dan moet ge de fre maar is vragen om uwe droom van in de Pantanal te vervullen...

Groeten vanuit Kosovo ;-)

Tommo

frank zei

hoi

ziet er allemaal heel sjiek uit, ben jaloers nie normaal hier is alles wel cv nogal saai als ik ullie verhalen zo lees mr ik had geen buizen benk al heel blij mee de laatste keer da da is voorgekome is alweer 3 jaar geleden :) ik hoop dat jullie je nog amuseren hoewel da precies geen probleem nee ma serieus want na dees vakantie gaat ge nooit meer lol hemme denk daaraan kindjes, werk zoeke enz mwaha ;)
en karolien ik neem uw kamer in als ik 16 wordt (ssuuukkel) blijf aub nie te lang meer weg was gewend om u elk weekend te zien en die 3 weke lijke nu wel lang te worde ik snap het ook nie :) groeten en voor ik het vergeet TOMMO UW BERICHT WAS WEER EENS WAARDELOOS MIN 2

Sandro zei

Yo Ferdi en Kapo,

zoals jullie zien ben ik zwaar aan het werken!

Fijn om nog eens iets van jullie te horen. Den Tommo was zondag al ongerust. Eigenlijk zijn jullie wel vetzakken he :). Wij hier achter onze (toffe) bureautjes in Belgie en jullie maar chillen in Peru.

Maarja, zoals de Frank al zei, over een paar maanden zal het ook voor jullie wel minder zijn ;). Maar geen stress want als startende werkmens zijn er natuurlijk ook voordelen. Ik denk dan voornamelijk aan het loon en de niet te onderschatten afterwork parties die de eerste twee maanden al redelijk stevig zijn geweest.

Mooie vooruitzichten dus!

Ik ga hier nog wat verder doen!

Groetjes daar en geniet ervan!

Ale

P en D zei

Helaba!
Prachtig. Ziet er fantastisch uit. En wij beginnen al stilaan te bibberen, want de winter komt eraan.
Amuseert u en geniet ervan
Dikke kus

Hannepan zei

Liefste roomy en quasi-roomy!
Wat een avontuur...heerlijk om jullie verhalen te lezen!

Vooral dat hoogte/bus-ziek zijn kan ik me levendig voorstellen (good old days in de parktstraat) En dat de varkens eerder op de bus geraken dan jullie...lachen! ik zie het zo al voor mij!:)

Trouwens, als jullie er aan denken een souveniertje mee te brengen...dat schattig kindje van op de foto is voor mij hè!!!

Geniet er van en karo'je binnenkort zal ik eens werk maken van een mailtje met veeeeel details!

Bisous de Montpellier!
Hannepan

Unknown zei

¡Hola amigos!

Ook ik barst van de jaloezie bij het lezen van die avonturen en het zien van die mooie plaatjes. Jullie zijn mijn droomreis aan het doen in mijn plaats! Geniet met volle teugen is dan ook mijn geweldige advies (maar dat gebeurt duidelijk al). Die foto van dat kindje is prachtig btw! Keep on bloggin' and trippin'. Het verste dat ik geraak is tegenwoordig Electrabel site in Linkebeek waar uw neef ook gestrand is!

Muchos besos xxx
R

PS Karo, hoe zit het daar met die hete latinomannen?

Steffi zei

Jeplaaa!!

Man man man... zalig!! Vooral dat sandboarden lijkt me super! Hebben ze daar dan ook een 'sandpark'? ;)

Leuven blijft leven van de studenten, still-wanna-be-studenten, feestvarkens en ander zot geweld!

Fré en Karo'tje, geniet ervan! Carpe diem and live your dreams!!

Dikke zoen!